Çevrimdışı, yaşamiçi (onlife)

An itibariyle daha çok 'yaşamiçi' (offline onlife) olabilmek için Facebook hesabımı kapatmış bulunuyorum. Arkadaşlarımı, hiç tanımadan sevdiğim insanları özleyecek olsam da

• giderek bağımlı konuma gelmiş olmak ve FB'de geçirdiğim vakitleri -gün içerisinde çok girmesem bile kafamın bir köşesinde olması dolayısıyla- kızımdan, T.den, arkadaşlarımdan, hayatımdan çalıyormuş hissiyatına kapılmak
• gün içerisinde bilimum zamanlarda Facebook hesabımı kontrol ederek konsantrasyonumun içine etmek
• yaşadığım bir olay hakkında düşünürken FB'de paylaşacak şekilde kafamda cümlelerimi şekillendirmek
• okuduğum haberlere FB'da paylaşabilirim gözüyle bakmak
• haberleri paylaştığımda bir b.ka yarıyormuş yanılsamısına kapılmak
• anasayfaya bakarken sanki dipsiz bir kuyuya bir taş atıyormuşum gibi hissetmek
• hiçbir şeyin gerçekten gündem olmaması ya da anasayfanın diğer gönderiler tarafından dolduruluncaya kadar ömrü olması 
• yazıları küçültürek, kişiler hakkında paylaşılan şeyleri çoğaltarak insanların sitede daha fazla vakit geçirmesini sağlayacak (nedenini tahmin etmek zor olmasa gerek) dizayn politikalarından gına gelmesi
• Ve bu izleme kültürü! Televizyon, bilgisayar, pencerelerden (windows) hayatı, başka yaşamları izleme ama 'like' ya da bakıp geçmek dışında pek de dahil olmama... ya sev, ya sus (!) Oku, daha doğrusu şöyle bir gözat ve geç. Her şeyi olduğu gibi buradaki bilgileri de hızlıca tüket (!) Bir de dikkat, aynı konuyla ilgili birden çok gönderi yaparsan arkadaşların uyarabilir, saplantı yapıp da kafayı yemiş olma olasılığın yüksek. Sen de herkes gibi normal normal gündelik paylaşımlar yap! Hiçbir şey üzerinde yoğunlaşma/uzmanlaşmaya çalışma, gününü yaşa ve her konuyu hızlıca tüketip geç (!)

Daha başka pek çok şey yazılabilir ama esas olarak yukarıda yazdığım sebeplerden ötürü hesabımı kapatma kararı aldım. Ancak ne yazık ki hesabı tamamen silme gibi bir seçenek yok. Dondurma seçeneği var ve çok komik bir şekilde o sayfaya geldiğiniz zaman size arkadaşlarınızın fotoğraflarını gösterip X, Y, Z kişileri sizi özleyecek gibi şeyler gösteriyorlar. Ben de timsah gözyaşları dökmek istemediğim için bu işi T.'ye devrettim, sağolsun şifremi ve e-mail adresimi değiştirip hesabımı dondurdu.

Özleyecek olduğum kişiler ve şeyler olacak... Şimdilik bir mail adresim (yan tarafta) ve birkaç blogum var... Ama bir süre, daha çok 'yaşamiçi' olmak için uğraşmak istiyorum.

Bu arada sizi 'haber'siz bırakmayayım :P (Facebook modu çık aradan dedim ama çok direndi; neyse ki burada bir süre duracak). Democracy Now'da Amy Goodman'ın yaptığı çok güzel bir söyleşi var. Stres ve hastalıkların ilişkisinden, bağımlılıktan, dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğundan, çocukluk döneminin öneminden ve daha pek çok şeyden bahsediyor Dr. Gabor Maté... gel de Facebook'tan çıkma :P

Dr. Gabor Maté on the Stress-Disease Connection, Addiction, Attention Deficit Disorder and the Destruction of American Childhood