Kullan-atMA (I)

Evren sağolsun, elektronik atık ve genel olarak küresel atık üzerine çok güzel bir seri kaleme aldı. Hala okumadıysanız hemen buyrun buradan (I, II, III, IV) bir solukta okuyup gelin :)

Geldiniz mi? Tamam o zaman başlayalım. Evet, ne demiş Evren? Consumption Angle kimden başlıyormuş? Bak şimdi, olmadı, bir daha oku bakalım, iyice sindir, sözlü yapıcam :P

Tamam mı? Evet başlayalım. Neymiş? Tüketici! Evet tüketici; aferin, 100! Şimdi devam edebiliriz. Geri dönüşüm (recycling) üzerine yazmıştık daha önce, şimdi bugün biraz da yeniden-kullanma / hep-kullanma / kullanıp-atmama (reuse) üzerine birkaç söz söyleyelim.

Şimdi gözlerinizi açıp çöp kutunuza bir bakın. Burnunuzu kapatabilirsiniz :P Neler var çöpünüzde? Tamam bana cevap vermek zorunda değilsiniz :) Ama kendinize cevap verin, her gün o kadar çok çöp üretmek zorunda mısınız? Yarım limonun kabuğunu çöpe atmadan önce nasıl değerlendirebileceğinizi, farklı şekillerde yeniden kullanabileceğinizi hiç düşünmüş müydünüz? Buyrun bakın, burada limonlu beyin jimnastiği var.

Evet, jimnastik de tamamsa, devam edelim :) Konuyu yemeklerden kıyafetlere çevirelim. Aslında bunlar atık kategorisinde sayılmasa da, kullanılan bazı kimyasallar nedeniyle bazen atık olabiliyor, hiç olmazsa çöp kategorisine giriyor. Selen bu konuda çok önemli bir yazı yazmıştı, kıyafet üretim sürecinin başta işçilerin sağlığına, kullanıcılara ve dünyamıza nasıl zarar verebildiği hakkında. O da yine tüketicinin bilinçlenmesinin öneminden bahsediyordu. Kurumsal açgözlülüğün tüketicinin açgözlülüğünden beslendiğinden ve bunun her aşamada herkese, her şeye nasıl zarar verdiğinden...  

Almak değil de atmaktan bahsederken ben de sorayım, giymediğiniz kıyafetleriniz var mı? Bunları ne yapıyorsunuz? Dolapta size ağırlık mı yapıyor, yoksa dünyaya çöp olarak geri mi dönüyor? Şahsen eşya meselesi beni çok bunaltıyor. Eşya sevmeyen bir insanım. Fazla mal gözümü çıkartıyor, ruhumu daraltıyor. Ama vakti zamanında annemin epey bir para sayıp aldığı kıyafetlerimi atmaya ne gönlüm elveriyor, ne de bütçem. Evet, annem 30 yaşıma kadar bana kıyafet almaya devam etti, ama 'kızı' doğduktan sonra --öyle diyor, Skype'ı açtığımızda "kızım nerde benim?" Şuna bak 3 sene önce geldi, 30 yıllık asıl kızı olan ben hiiiç, esamem okunmuyor; tabii kıyafetler de artık küçük hanfendiye alınıyor.  Şikayetim var! Tamam tamam hakkını yemeyeyim, hala beni düşünen, giydiklerimi dert eden bir annem var, canım annem iyi ki var.

Herneyse, özel hayatımla ilgili sırlarımı paylaştıktan sonra devam edeyim, ne diyordum,  fazla eşya diyordum. Yok sevmiyorum kardeşim! Mesela evde bir şey 2 ay boyunca kullanılmaya görsün, hoop dışarı. Genelde geri dönüşüm ve yeniden kullanma merkezine. Biz kullanmıyoruz, ihtiyacı olanlar kullansın diye.

Ama nedense, bu hafta sonuna kadar bazı özel kıyafetlerim için bunu yapamamıştım. Yıllardır giy(e)mediğim, küflenmeye yüz tutmuş gençlik kıyafetlerim beni hem görsel olarak hem de vicdan olarak rahatsız etse de kıyamıyordum vermeye. Bir sebebi, burada o kadar ince tanıdıklarım yoktu :) Burası da enteresan aslında! Sanki hep o kilodaymışım gibi, nedense sadece o kıyafetleri saklamışım. Nedense büyük gelen kıyafetler 1 milimetre bollaştığı gün kapı dışarı edilmiş, bunlarsa yıllardır köşede bekletilmiş! Neden acaba? :P

Neyse sonunda, kullanamasan-da-atma, bir-köşede-dursun günü-gelir-lazım-olur felsefesi hiç bana göre olmadığı için (daha doğrusu yaşımın 35'e ermesiyle birlikte bir daha 48-50'li kilolara dönemeyeceğimi idrak etmiş olduğum ve bu dakikadan sonra kıyafetler tarafından taciz edilmek istemediğim için) bu haftasonu kıyafetlerime elveda deyip 2. el mağzasına teslim ettim (My Sister's Closet). Hoşçakalın gençlik-zariflik yıllarım... başka totolarda çok güzel hayatlar bulacaksınız eminim... benimki artık aldı başını gidiyor, sori!

İkinci el mağazaları

Evet, sonunda asıl konumuza geldik: ikinci el mağazaları. Giderek daha da çok sevmeye başladım. YavruSu'ya doğduğundan beri alıyorduk zaten. Çocuk kıyafeti bir sezondan fazla giyilmediği için eskimeye fırsat bulamıyor. Ama büyükler için aynı şey söz konusu değildir diye düşünüyordum. Başkasının eskisini mi giyeceğim diyerek başlangıçta biraz tepeden bakıyordum. Çifte standardın böylesi görülmemişti, kızına al, kendine alma. Uzun bir süre direndim. Sonra ailemizin bu tarz olayları çokça önemseyen, hatta sadece bizim dünyamızı değil, başka dünyaları, güneşi ve diğer evrenleri de düşünen, çokça düşünceli adamı Mr. T'nin ısrarlarına dayanamayıp göz ucuyla bir bakmaya karar verdim. Aman yarabbi, bir de ne göreyim, hiçbir farkı yok normal dükkanlardan. Zaten artık kim kıyafetlerini yırtılana kadar giyiyor ki! Ve hatta eskiden olduğu gibi yırtılınca yama yapıp giymeye devam ediyor? Ya da Joseph gibi aynı kıyafetten yeni kıyafetler oluşturuyor eskidikçe? Varsa beri gelsin, alnından öpeceğim.

Öpmediklerim üzülmeyin, bakın sizin de ileride şansınız var. Şimdi size daha cazip olması açısından rakam vereyim de iyice anlaşılsın mesaj :) Bir seferimizde, 60 dolara 10 parça kıyafet (2 mont, 1 etek, 3 kazak, 4 tane de pantolon) ve ayrıca 1 kolye ve 1 dijital fotoğraf makinesi aldık. Hepsi sapasağlam, gayet iyi durumda, güzel kıyafetler. Hatta, markacılar için de yazayım: Gap, Tommy&Hilfiger, Calvin Klein ve American Eagle falan genelde (demek millet burada bunları giyiyormuş). Fotoğraf makinesi 5 dolar, dijital, gayet güzel bir makine. Öyle süper kaliteli çekmiyor ama hem fotoğraf hem de video çekiyor. Bizim kuzu için daha iyisi çikolatalı dondurma tabii ama bunu da severek kullanıyor. Üstelik bizim makinenin ömrü de bu sayede uzamış oluyor.

Eveeet, kıyafet ve makine olayı böylece çözülmüş oldu :) Peki ya diğer kullan-at kategorisindeki şeyler ne olacaktı? Onları nasıl kullan-atMA'ya çevirecektik? Tüm bu sorular ve cevapları yarın yine bu sayfada! Hala buradaysanız, şimdi ekranınızın başından ayrılabilirsiniz :) Yarın, olmadı ertesi gün, o da olmadı daha ertesi gün, en kötü ihtimalle haftaya gelin ama...